15 χρόνια χωρίς τον Ανδρέα Παπανδρέου.
(Με αφορμή τη δήλωση Νεοδημοκράτη βουλευτή «…κανείς δεν αρνείται την προσφορά του Μεγάλου Ανδρέα Παπανδρέου».)
Γράφει ο Παύλος Πέππας, Πρόεδρος Ν.Ε. ΟΝΝΕΔ Κορινθίας
Πέρασαν ακριβώς δεκαπέντε χρόνια από το θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου και είναι πλέον η σειρά της ιστορίας να του απονείμει τα υπέρ και τα κατά. Οι φιέστες, οι υμνολογίες, οι υποκριτικές θρηνωδίες των ‘‘από ’κει’’ αλλά δυστυχώς και ορισμένων εκ των ‘‘από ’δω’’ τελείωσαν μα δεν δείχνουν να επηρεάζουν την αλάνθαστη κρίση
της.
Πέρασαν δεκαπέντε χρόνια από τότε που έφυγε ο ιδρυτής του Πα.Σο.Κ. με το στήθος του γεμάτο παράσημα και τίτλους, χαρισμένους από έναν μπερδεμένο λαό που έχει ανομολόγητη ανάγκη να κατασκευάζει Μεγάλους και μέσω αυτών να εξαγνίζει τις ενοχές του, να εξαγιάζει τα λάθη του. Και έφυγε δικαιωμένος, χορτασμένος, ίσως κρυφά ικανοποιημένος με το χάος που άφησε πίσω του αλλά και πικραμένος με τον κυνικό διαμερισμό των ιματίων του, από τους
Αποστόλους και τους Ιούδες του, που φρόντισαν από νωρίς να επενδύσουν στο χαμό του.
Για την πένα αυτή, ο Ανδρέας Παπανδρέου υπήρξε πανέξυπνος και χαρισματικός δημαγωγός που πάτησε γερά στα έμφυτα ελαττώματα του λαού μας, χάιδεψε ενθαρρυντικά τις παιδικές αδυναμίες του, δημιούργησε εκ του μηδενός τη σιδερένια στρατιά των ‘‘θυρωρών’’ και ‘‘μισθοφόρων της ψήφου’’, χειρίστηκε με αξιοθαύμαστη δεξιοτεχνία τις ενοχές των αντιπάλων του για ότι στραβό και ανάποδο συνέβη προ αυτού, έπεισε τη μισή Ελλάδα να θεωρεί εαυτήν προοδευτική και την άλλη μισή αντιδραστική, έγινε ο ιδεολογικός εραστής της προδομένης Αριστεράς, και εντέλει, επέστρεψε την κατάλληλη ώρα στην ‘‘παράνομη πολιτική του αγαπημένη’’ με εκείνη τη μνημειώδη δήλωση προ του Κλίντον: «το είχα πράγματι παρακάνει σε αντιαμερικανισμό».
Η πένα αυτή, που αντικρίζει μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα στο πρόσωπο του ιδρυτή του Πα.Σο.Κ., τσαλακώνει σήμερα το χαρτί καθώς ακούει ορισμένους ανθρώπους της ‘‘από ’δω’’ πλευράς να τον λιβανίζουν, να τον υμνούν, να τον κατατάσσουν στο Πάνθεο των Μεγάλων χειροκροτούμενοι από τους δικούς του οπαδούς.
Υποκλίνομαι στο δαιμονικό πολιτικό ταλέντο του Ανδρέα Παπανδρέου, επιμένω ότι έκανε μεγάλη ζημιά στην πατρίδα μας, ψάχνω να βρω τί άφησε που να τον συγκρίνει κανείς με τον Καποδίστρια, τον Τρικούπη, το Βενιζέλο και τον Καραμανλή μα δεν το βρίσκω, ψάχνω να βρω γιατί ορισμένοι εκ των ‘‘από ’δω’’ του έκαναν και του κάνουν τόσες τιμές αντί να σιωπήσουν μα ούτε κι αυτό το βρίσκω.
Σταχυολογώντας δε, με δικαιολογημένη απορία, τη γενική του αναγνώριση ως Μεγάλου και από την ‘‘από ‘δω’’ πλευρά αναρωτιέμαι:
- Μα τότε, γιατί τον πολεμούσαμε τόσα χρόνια;
Και απάντηση δεν έχω.
Με πάσα τιμή και χωρίς επιφύλαξη,
Παύλος Πέππας
Πρόεδρος Ν.Ε. ΟΝΝΕΔ Κορινθίας
Πηγή : onned-korinthias.gr
(Με αφορμή τη δήλωση Νεοδημοκράτη βουλευτή «…κανείς δεν αρνείται την προσφορά του Μεγάλου Ανδρέα Παπανδρέου».)
Γράφει ο Παύλος Πέππας, Πρόεδρος Ν.Ε. ΟΝΝΕΔ Κορινθίας
Πέρασαν ακριβώς δεκαπέντε χρόνια από το θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου και είναι πλέον η σειρά της ιστορίας να του απονείμει τα υπέρ και τα κατά. Οι φιέστες, οι υμνολογίες, οι υποκριτικές θρηνωδίες των ‘‘από ’κει’’ αλλά δυστυχώς και ορισμένων εκ των ‘‘από ’δω’’ τελείωσαν μα δεν δείχνουν να επηρεάζουν την αλάνθαστη κρίση
της.
Πέρασαν δεκαπέντε χρόνια από τότε που έφυγε ο ιδρυτής του Πα.Σο.Κ. με το στήθος του γεμάτο παράσημα και τίτλους, χαρισμένους από έναν μπερδεμένο λαό που έχει ανομολόγητη ανάγκη να κατασκευάζει Μεγάλους και μέσω αυτών να εξαγνίζει τις ενοχές του, να εξαγιάζει τα λάθη του. Και έφυγε δικαιωμένος, χορτασμένος, ίσως κρυφά ικανοποιημένος με το χάος που άφησε πίσω του αλλά και πικραμένος με τον κυνικό διαμερισμό των ιματίων του, από τους
Αποστόλους και τους Ιούδες του, που φρόντισαν από νωρίς να επενδύσουν στο χαμό του.
Για την πένα αυτή, ο Ανδρέας Παπανδρέου υπήρξε πανέξυπνος και χαρισματικός δημαγωγός που πάτησε γερά στα έμφυτα ελαττώματα του λαού μας, χάιδεψε ενθαρρυντικά τις παιδικές αδυναμίες του, δημιούργησε εκ του μηδενός τη σιδερένια στρατιά των ‘‘θυρωρών’’ και ‘‘μισθοφόρων της ψήφου’’, χειρίστηκε με αξιοθαύμαστη δεξιοτεχνία τις ενοχές των αντιπάλων του για ότι στραβό και ανάποδο συνέβη προ αυτού, έπεισε τη μισή Ελλάδα να θεωρεί εαυτήν προοδευτική και την άλλη μισή αντιδραστική, έγινε ο ιδεολογικός εραστής της προδομένης Αριστεράς, και εντέλει, επέστρεψε την κατάλληλη ώρα στην ‘‘παράνομη πολιτική του αγαπημένη’’ με εκείνη τη μνημειώδη δήλωση προ του Κλίντον: «το είχα πράγματι παρακάνει σε αντιαμερικανισμό».
Η πένα αυτή, που αντικρίζει μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα στο πρόσωπο του ιδρυτή του Πα.Σο.Κ., τσαλακώνει σήμερα το χαρτί καθώς ακούει ορισμένους ανθρώπους της ‘‘από ’δω’’ πλευράς να τον λιβανίζουν, να τον υμνούν, να τον κατατάσσουν στο Πάνθεο των Μεγάλων χειροκροτούμενοι από τους δικούς του οπαδούς.
Υποκλίνομαι στο δαιμονικό πολιτικό ταλέντο του Ανδρέα Παπανδρέου, επιμένω ότι έκανε μεγάλη ζημιά στην πατρίδα μας, ψάχνω να βρω τί άφησε που να τον συγκρίνει κανείς με τον Καποδίστρια, τον Τρικούπη, το Βενιζέλο και τον Καραμανλή μα δεν το βρίσκω, ψάχνω να βρω γιατί ορισμένοι εκ των ‘‘από ’δω’’ του έκαναν και του κάνουν τόσες τιμές αντί να σιωπήσουν μα ούτε κι αυτό το βρίσκω.
Σταχυολογώντας δε, με δικαιολογημένη απορία, τη γενική του αναγνώριση ως Μεγάλου και από την ‘‘από ‘δω’’ πλευρά αναρωτιέμαι:
- Μα τότε, γιατί τον πολεμούσαμε τόσα χρόνια;
Και απάντηση δεν έχω.
Με πάσα τιμή και χωρίς επιφύλαξη,
Παύλος Πέππας
Πρόεδρος Ν.Ε. ΟΝΝΕΔ Κορινθίας
Πηγή : onned-korinthias.gr
0 Response to "Π.Πέππας - 15 χρόνια χωρίς τον Ανδρέα Παπανδρέου"