Μιλώντας στην Βουλή ο κ.Μπεγλίτης είπε μεταξύ άλλων:

"Επίσης, κάνω έκκληση στο κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης να σταματήσει επιτέλους να βλέπει το χώρο των Ενόπλων Δυνάμεων ως έναν ιστορικά προνομιακό χώρο. Δεν τον έχουν ανάγκη. Δεν έχουν ανάγκη πολιτικής ή κομματικής εκμετάλλευσης αυτού του χώρου. Άρα, πρέπει να αποστασιοποιηθούν από εκείνον τον παραδοσιακό, ιστορικό αταβισμό που διέκρινε τη συντηρητική παράταξη σε σχέση με τις Ένοπλες Δυνάμεις. Και το λέω με δημοκρατικό ενδιαφέρον. Το λέω, όχι με την αγωνία του πολιτικού προϊσταμένου των Ενόπλων Δυνάμεων, αλλά με την αγωνία του δημοκρατικού πολίτη. Γιατί στις Ένοπλες Δυνάμεις δεν χωρούν παιχνίδια. Στις Ένοπλες Δυνάμεις δεν χωρεί υπεράσπιση συντεχνιακών ή κορπορατιστικών συμφερόντων."

Και επειδή προσπάθησε να μας μπερδέψει με αυτό το κορπορατιστικά συμφέροντα...πρέπει να εξηγήσουμε τι σημαίνει ο όρος που σήμερα συζητείται σε όλη την Ελλάδα..

Κορπορατισμός = επίσημη εκμετάλευση από αφεντικά

Ο κορπορατισμός (συντεχνιασμός) είναι τρόπος κοινωνικής οργάνωσης όπου η κοινωνία ελέγχεται από κάποια ομαδικά σώματα-συντεχνίες (corporation από το corp = σώμα = συγκροτημένη οργανωμένη ομάδα, δηλαδή κάτι σα συνδικάτο ή συντεχνία) με κάθε ομάδα να έχει τη δικιά της ιεραρχία, και ο σκοπός τους είναι η κάθε ομάδα-συντεχνία να ελέγχει ένα κομμάτι της κοινωνίας και οικονομίας.

Για παράδειγμα μπορεί να μαζευτούν οι επιχειρηματίες που ασχολούνται με τη παραγωγή βιομηχανικών μετάλλων και να κάνουν μια συντεχνία-συνδικάτο όπου αυτοί (οι επιχειρηματίες-αφεντικά) θα κάνουν συνελεύσεις και θα παίρνουν αποφάσεις για το πως θα λειτουργεί το επάγγελμα, πόσα θα παίρνουν οι εργάτες, και γενικά θα ασκούν έλεγχο πάνω στη κοινωνία σχετικά με τα συμφέροντά τους (βιομηχανικά μέταλλα). Έτσι κάθε κατηγορία συμφερόντων οργανώνεται σε μια συντεχνία και όλη η κοινωνία είναι ελεγχόμενη από τέτοιες ομάδες αφεντικών, κάτι σαν καρτέλ.

Τώρα τελευταία η ίδια λέξη κορπορατισμός χρησιμοποιείται για τα κράτη τα οποία ελέγχονται τα ίδια από τις εταιρείες και τα καρτέλ με αποτέλεσμα η κοινωνία να ελέγχεται από τα αφεντικά.

Το σύστημα του κορπορατισμού το σκέφτηκε το 1891 ο Πάπας (της καθολικής εκκλησίας, βατικανό) για να σταματήσει ο ταξικός πόλεμος (πόλεμος πλούσιων-φτωχών). Πρότεινε λοιπόν πως αντί τα αφεντικά και οι εργάτες να μαλλώνουν (με τους εργάτες να ζητούν αναρχία και κομμουνισμό), οτι θα μπορούσαν να συνεργαστούν σαν τάξεις (αυτό ονομάστηκε ταξική συνεργασία και είναι μια ψευτοιδεολογία που την ασπάζονται οι φασίστες-ναζίστες). Δηλαδή είναι καθαρά μια ανταπάντηση στη ταξική πάλη και επανάσταση με σκοπό να την σταματήσει και να διαιωνίσει την εκμετάλευση για πάντα.

Με αυτή την ιδεολογία φτιάχτηκαν τότε θρησκευτικές-καθολικές ενώσεις εργατών που σκοπό είχαν να κοροιδέψουν τους θρησκόληπτους εργάτες και να μην τους αφήσουν να γίνουν μέλη των σοσιαλιστικών-κομμουνιστικών ή αναρχικών ενώσεων. Δε χρειάζεται βέβαια να πούμε πως η προπαγάνδα εκεί μέσα, στης θρησκευτικές εργατικές ενώσεις, ήταν καθημερινή (ο Θεός παιδιά μου σας θέλει να δουλεύετε για ένα κομμάτι ψωμί 20 ώρες τη μέρα και να μισήτε τους κομμουνιστές-αναρχικούς, και να λατρεύετε το αφεντικό σας!).

Ο Κορπορατισμός συχνά εμφανίζεται (για να κοροϊδεύει καλύτερα) σαν ένας εναλλακτικός τρόπος κοινωνικής οργάνωσης πέρα από το (αναρχο-)κομμουνισμό και το καπιταλισμό, ενώ στη πραγματικότητα ο κορπορατισμός και ο καπιταλισμός εμπεριέχουν και τα δυο την ίδια εκμετάλευση (ο κομμουνισμός μπορεί κι αυτός να γίνει εκμετάλευση αν δεν είναι πραγματικά αναρχικός). Η ιδεολογία του κορπορατισμού χρησιμοποιήθηκε αργότερα για να αντιμετωπίσει τη Γαλλική Επανάσταση.

Ο Κορπορατισμός πέτυχε πολύ στην Ιταλία με τους φασίστες, και ο Μουσσολίνι έγραψε πολλά για το πόσο πετυχημένο σύστημα ήταν. Στην Ιταλία τότε όλη η κοινωνία διοικώταν από 22 ενώσεις-συντεχνίες (φυσικά ελεγχόμενες από τα αφεντικά), χωρίς εκλογές (όχι οτι και με εκλογές θα άλλαζε τίποτε βέβαια), και με το κράτος να διαιωνίζει αυτή τη κατάσταση με έντονη καταστολή οποιονδήποτε αυτόνομων κινημάτων.

Ακόμη όμως και αν η κοινωνία δεν ελέγχεται επισήμως από τα συνδικάτα των αφεντικών, η κοινωνία μπορεί στη πράξη να είναι κορπορατιστική αν το κράτος κάνει ότι του λένε μερικοί κύκλοι μεγαλοιδιοκτητών. Ε, αυτό γίνεται σήμερα, κι αυτό είναι που οι σκεπτώμενοι άνθρωποι προσπαθούν να αλλάξουν...