Έπεσε η αυλαία του 9ου Ερασιτεχνικού Φεστιβάλ Θεάτρου στην Κόρινθο , που διεξήχθη με επιτυχία στο Δημοτικό Θέατρο της πόλης μας, με την συμμετοχή θιάσων από την Ελλάδα και την Κύπρο.
Η προσέλευση των συμπολιτών μας καθημερινά ήταν πολύ μεγάλη, δείχνοντας έντονο ενδιαφέρον για το θέατρο και αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά, πως ο συγκεκριμένος χώρος είναι μικρός για να φιλοξενεί τέτοιες εκδηλώσεις.

Την τελευταία παράσταση τίμησαν επίσης με την παρουσία τους, ο πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου κορινθίων κ. Νίκος Σταυρέλης, ο Αντιδήμαρχος και αναπληρωτής Δημάρχου κ. Χαράλαμπος καμπούρης, ο Αντιδήμαρχος κοινωνικής και Εκπαιδευτικής Πολιτικής κ. Γιώργος Φαρμάκης, ο Αντιδήμαρχος του δήμου Νίκαιας-Ρέντη κ. Μιχάλης Κουφοπαντελής, η Δημοτική Σύμβουλος του Δήμου Μοσχάτου-Ταύρου κ Σοφία Φουστέρη,, ο Δημοτικός Σύμβουλος του Δ. κορινθίων κ. Νίκος Κολοκούρης, ο Διδάκτωρ Παιδαγωγικής και κριτικός Θεάτρου για παιδιά κ. Θανάσης Καραγιάννης, η φιλόλογος και μουσικός κ. Σμαρούλα Νάκη, η Πρόεδρος της Μικρασιατικής Στέγης Κορίνθου κ. Βασιλική Ευστρατιάδη, ο Πρόεδρος του Εμπορικού Συλλόγου Νεμέας κ. Αριστοτέλης Καλής καθώς και αντιπροσωπείες θιάσων που διαγωνίστηκαν, από τα Μέγαρα το Δήμο Νίκαιας-Ρέντη, την Αξιούπολη, το Δίστομο, το Ίλιον Αττικής, Την Κύπρο, το Δήμο Μοσχάτου –Ταύρου και την Ιεράπετρα Κρήτης.
Tο κορινθιακό Θέατρο «Βασίλης Ρώτας» έκλεισε το φεστιβάλ με την εκτός διαγωνισμού θεατρική παράσταση «Λυσιστράτη» του Αριστοφάνη, η οποία μπορεί να φαίνεται η πιο αθυρόστομη κωμωδία του, με την πιο ανοιχτόκαρδη αμεσότητα των όρων, κι όμως δεν μπορεί να χαρακτηριστεί για ανήθικη. Είναι ένα θερμό κήρυγμα ειρήνης κι αδέλφωσης μεταξύ των Ελλήνων- και παραπέρα μεταξύ όλων των λαών της γης
Η υπόθεση του έργου ασχολείται με τον πόλεμο που ταλανίζει τις δύο σπουδαίες πόλεις την Αθήνα και την Σπάρτη, σέρνοντάς τις στο χείλος του γκρεμού, ιδίως την Αθήνα. Η Λυσιστράτη συνέλαβε την ιδέα να πείσει και να οργανώσει όλες τις γυναίκες ( Αθηναίες, Σπαρτιάτισσες, Θηβαίες κλπ) να αρνούνται να κάνουν έρωτα μέχρι που αυτοί να αναγκαστούν να κλείσουν ειρήνη. Οι γυναίκες συλλαμβάνουν την ιδέα να καταλάβουν την Ακρόπολη και να ελέγξουν το Δημόσιο Ταμείο το οποίο χρηματοδοτούσε τον πόλεμο. Μια ομάδα κυρίως όμως γερόντων, μαθαίνοντας την κατάληψη, έρχονται να βάλουν φωτιά για να αναγκάσουν τις γυναίκες να αποχωρήσουν . Τότε καταφθάνουν και άλλες γυναίκες όπου μετά από συζητήσεις και διαμάχες καταλήγουν σε ευτράπελα. Οι άνδρες μη αντέχοντες την αποχής από τον έρωτα και οι γυναίκες Αθηναίων και Σπαρτιατών ανήμπορες να κρατήσουν τον όρκο τους για αποχή από τον έρωτα , άρχονται σε συμβιβασμό αφήνοντας κατά μέρος τον «φανατισμό», τα πείσματα και τις διαφωνίες, βρίσκοντας κοινά σημεία επαφής για την πολυπόθητη ειρήνη, με την συνοδεία γλεντιού και έρωτα.
Ο Αριστοφάνης σ΄ όλα του έργα κάνει πολιτική αλλά στην Λυσιστράτη ξεπερνάει τα όρια της πρώτης ανάγκης του λαού και γίνεται ανάγκη σωτηρίας της πατρίδας. Η Αθηναϊκή Πολιτεία είχε ανάγκη να σταματήσει ο πόλεμος γιατί αργά ή γρήγορα, σύμφωνα με τις εξελίξεις θα τον έχανε και μαζί με την Αθήνα θα χανόταν όλος έως τότε Ελληνικός πολιτισμός.