Του Τάκη Θεοδωρόπουλου
Προς τι η τόση ταραχή με την επιθυμία του αγίου Αιγιαλείας να επισκεφθεί τον έγκλειστο κύριο Ντερτιλή; Δημοκρατικό καθήκον των ποιμένων του Γένους είναι να ανοίγουν δρόμους για τη σωτηρία της ψυχής μας, και αν οι δρόμοι τους δεν είναι λεωφόροι, ας αρκεστούμε σε εκείνους τους παλιούς καρόδρομους τους γεμάτους με τα ξερά που άφησε πίσω της η Ιστορία.


Εξάλλου, μια επίσκεψη δεν κοστίζει τίποτε και ο ιεράρχης θέλει να δώσει το παράδειγμα. Στους καιρούς της πτώχευσης που ζούμε όλοι οφείλουμε να ξοδεύουμε μόνον όσα μπορεί να βάλει ο κρατικός προϋπολογισμός στην τσέπη μας. Σαν τον μισθό των ιερέων π.χ. που, όπως δήλωσε ο συνάδελφος του κ. Αμβρόσιου, Θεσσαλονίκης κ. Ανθιμος, τον χρωστάμε για τον ρόλο που έπαιξε η Εκκλησία στα χρόνια «της σκλαβιάς των προπαππούδων μας». Και με τα χρωστούμενα απείλησε πως θα ναυλώσει ίσαμε σαράντα πούλμαν για να πάει να τα κάνει γυαλιά καρφιά στο ράδιο των εχθρών του γένους στη Μελίτη Φλώρινας.
Ή μήπως σας σκανδαλίζει το γεγονός ότι ο κ. Αμβρόσιος θεωρεί «ψευδεπίγραφη» τη δημοκρατία που του καταβάλλει μηνιαίως τον μισθό του; Ελάτε τώρα. Ψευδεπίγραφη ή όχι, η δημοκρατία δίνει το δικαίωμα στον καθένα να λέει ό,τι θέλει.
Οι λέξεις δεν κοστίζουν τίποτε. Ο καθένας μπορεί να λέει ό,τι θέλει, άλλος πως η χούντα δεν έπεσε το '73, άλλος πως ο Μεταξάς δεν είπε το «Οχι» το '40 και άλλος πως ο κ. Τσίπρας που πιστεύει ότι η δημοκρατία είναι «ψευδεπίγραφη», όπως ο κ. Αμβρόσιος, είναι ένα είδος εθνικής εφεδρείας, με τον κ. Λαφαζάνη έχουν στο τσεπάκι το μυστικό κλειδί που θα μας βγάλει από την κρίση. Και όταν έχεις αναλάβει τον ρόλο της εθνικής εφεδρείας δεν μπορείς να κάνεις εκπτώσεις στις απόψεις σου.
Πάρτε παράδειγμα από τον άλλο άγιο, τον Φθιώτιδος, ο οποίος δεν δέχτηκε να λειτουργήσει τον παπικό που πέθανε στην επικράτειά του διότι πίστευε στο Καθαρτήριο. Είπαμε να πιστεύεις ό,τι θέλεις, αλλά όχι και στο Καθαρτήριο.
Οποιος εξακολουθεί να αναρωτιέται τι στην ευχή κάνει η Εκκλησία και με ποιον τρόπο βοηθάει το δοκιμαζόμενο από την κρίση ποίμνιό της, ήρθε καιρός να πάψει να αναρωτιέται. Κατ' αρχάς, με την υποκριτική δεινότητα των ιεραρχών της κρατάει ψηλά τη σημαία των πνευματικών μας ζητημάτων - αρκεί να παρακολουθήσεις το κήρυγμα του κ. Ανθιμου κάθε Κυριακή στην ΕΤ3 για να πεισθείς.
Και από κει που νομίζεις πως το πρόβλημα είναι η άδεια τσέπη σου, δεν είναι και λίγο να έχεις κάποιους να κρατούν το φρόνημα του Γένους σε αναβρασμό, να σου δείχνουν την πνευματική ουσία της ζωής σου, τον έγκλειστο κ. Ντερτιλή του κ. Αμβρόσιου, τα σαράντα πούλμαν του κ. Ανθιμου και τον παπικό νεκρό της Αμφισσας.
Από κει που αισθανόμαστε μικροί και ασήμαντοι, στο έλεος του πρώτου Φινλανδού, εδώ που τα λέμε, λίγες βιταμίνες μεγαλείου μάς είναι απαραίτητες.