Ο Βάλντις Ντομπρόφσκις δεν είναι ιδιαίτερα γνωστός στην Ελλάδα, ούτε άλλωστε και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Είναι ένας μάλλον σοβαρός άνθρωπος, καθηγητής πανεπιστημίου, που σπάνια γελάει.
Το 2009, οπότε εξελέγη για πρώτη φορά πρωθυπουργός της Λετονίας, η χώρα του ήταν στα πρόθυρα της κατάρρευσης και το πολιτικό της σύστημα απόλυτα διαβρωμένο από την «ολιγαρχία» και τη διαφθορά.
Η οικονομική ύφεση ήταν στο 18% (η μεγαλύτερη στην Ευρώπη), η ανεργία πάνω από 20% και ένα εκατομμύριο Λετονοί (δηλαδή περίπου το 50% του πληθυσμού) ζούσε υπό συνθήκες απόλυτης φτώχειας. Ηταν το αναγκαίο αποτέλεσμα του «Μνημονίου», που υπέγραψε η Λετονία με την ΕΕ και το ΔΝΤ το 2008, για να λάβει τα 7,5 δις ευρώ τα οποία η χώρα είχε ανάγκη για να μην προχωρήσει σε στάση πληρωμών.
Παραδίδοντας την εξουσία, μετά τα αποτελέσματα των εκλογών της περασμένης Κυριακής στη Λετονία, ο Βάλντις Ντομπρόφσκις έχει κάθε λόγο να αισθάνεται υπερήφανός: Η οικονομία εμφανίζει πλέον ρυθμό ανάπτυξης της τάξεως του 4,5%, ενώ το δημοσιονομικό έλλειμμα μειώνεται σταθερά και το 2012 θα βρίσκεται κάτω από το 3%. Κάτι που θα επιτρέψει στη Λετονία να διατηρεί ζωντανές τις ελπίδες της για ένταξη στο ευρώ το 2014.
Το βασικό πρόβλημα της Λετονίας ήταν ότι από το 2004, οπότε η χώρα εντάχθηκε στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, διοικήθηκε από μάλλον ανίκανες κυβερνήσεις που δεν κατάφεραν να διαχειρισθούν σωστά τα ομολογουμένως πελώρια, για το μέγεθος της χώρας, κεφάλαια που εισέρρευσαν. Ο δημόσιος τομέας διογκώθηκε υπέρμετρα, οι μισθοί αυξάνονταν ως και 30% τον χρόνο και ο τομέας της κατασκευής των κατοικιών φούσκωσε, και κάποια στιγμή έσκασε.
Όταν ανέλαβε την πρωθυπουργία ο Βάλντις Ντομπρόφσκις μίλησε στους συμπατριώτες του με απόλυτη ειλικρίνεια. Τους υπενθύμισε την ένδεια της σοβιετικής περιόδου και τους κατέστησε σαφές ότι μια ανάλογη ένδεια είναι προ των πυλών της Λετονίας. Τους εξήγησε ότι τα επόμενα χρόνια θα είναι δύσκολα, αλλά και ότι υπάρχει φως στην άκρη του τούνελ και στη συνέχεια υιοθέτησε μια δέσμη μέτρων που σε πολλές περιπτώσεις υπερέβαινε τους στόχους του Μνημονίου. Οι δημόσιοι υπάλληλοι μειώθηκαν κατά 20% (από 78.000 σε 62.000), οι μισθοί μειώθηκαν κατά 25%, οι συντάξεις κατά 10% και ο ΦΠΑ ανήλθε στο 12% ο μικρός και στο 22% ο μεγάλος.
Το 2010, οπότε έγιναν εκ νέου εκλογές στη Λετονία, ο Βάλντις Ντομπρόφσκις τις κέρδισε. Οι Λετονοί, απαυδισμένοι από τον λαϊκισμό της αντιπολίτευσης που διαβεβαίωνε πως «το μνημόνιο δεν βγαίνει» και ότι «η συνταγή είναι λάθος» προτίμησε τον ρεαλισμό του Βάλντις Ντομπρόφσκις και του ανέθεσε να συνεχίσει τις προσπάθειες για την έξοδο της χώρας από την κρίση. Οπερ και εγένετο.
Στις προχθεσινές εκλογές το κεντροδεξιό κόμμα της «Ενότητας» του Ντομπρόφσκις ήλθε δεύτερο, κερδίζοντας δύο έδρες λιγότερες από το «ρωσόφιλο» κόμμα της «Αρμονίας». Κατά πάσα πιθανότητα όμως στην πολυκομματική κυβέρνηση που θα προκύψει ο «μη χαρισματικός» Βάλντις Ντομπρόφσκις θα είναι και πάλι ο ένοικος του πρωθυπουργικού μεγάρου στη Ρίγα.
www.tovima.gr
Το 2009, οπότε εξελέγη για πρώτη φορά πρωθυπουργός της Λετονίας, η χώρα του ήταν στα πρόθυρα της κατάρρευσης και το πολιτικό της σύστημα απόλυτα διαβρωμένο από την «ολιγαρχία» και τη διαφθορά.
Η οικονομική ύφεση ήταν στο 18% (η μεγαλύτερη στην Ευρώπη), η ανεργία πάνω από 20% και ένα εκατομμύριο Λετονοί (δηλαδή περίπου το 50% του πληθυσμού) ζούσε υπό συνθήκες απόλυτης φτώχειας. Ηταν το αναγκαίο αποτέλεσμα του «Μνημονίου», που υπέγραψε η Λετονία με την ΕΕ και το ΔΝΤ το 2008, για να λάβει τα 7,5 δις ευρώ τα οποία η χώρα είχε ανάγκη για να μην προχωρήσει σε στάση πληρωμών.
Παραδίδοντας την εξουσία, μετά τα αποτελέσματα των εκλογών της περασμένης Κυριακής στη Λετονία, ο Βάλντις Ντομπρόφσκις έχει κάθε λόγο να αισθάνεται υπερήφανός: Η οικονομία εμφανίζει πλέον ρυθμό ανάπτυξης της τάξεως του 4,5%, ενώ το δημοσιονομικό έλλειμμα μειώνεται σταθερά και το 2012 θα βρίσκεται κάτω από το 3%. Κάτι που θα επιτρέψει στη Λετονία να διατηρεί ζωντανές τις ελπίδες της για ένταξη στο ευρώ το 2014.
Το βασικό πρόβλημα της Λετονίας ήταν ότι από το 2004, οπότε η χώρα εντάχθηκε στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, διοικήθηκε από μάλλον ανίκανες κυβερνήσεις που δεν κατάφεραν να διαχειρισθούν σωστά τα ομολογουμένως πελώρια, για το μέγεθος της χώρας, κεφάλαια που εισέρρευσαν. Ο δημόσιος τομέας διογκώθηκε υπέρμετρα, οι μισθοί αυξάνονταν ως και 30% τον χρόνο και ο τομέας της κατασκευής των κατοικιών φούσκωσε, και κάποια στιγμή έσκασε.
Όταν ανέλαβε την πρωθυπουργία ο Βάλντις Ντομπρόφσκις μίλησε στους συμπατριώτες του με απόλυτη ειλικρίνεια. Τους υπενθύμισε την ένδεια της σοβιετικής περιόδου και τους κατέστησε σαφές ότι μια ανάλογη ένδεια είναι προ των πυλών της Λετονίας. Τους εξήγησε ότι τα επόμενα χρόνια θα είναι δύσκολα, αλλά και ότι υπάρχει φως στην άκρη του τούνελ και στη συνέχεια υιοθέτησε μια δέσμη μέτρων που σε πολλές περιπτώσεις υπερέβαινε τους στόχους του Μνημονίου. Οι δημόσιοι υπάλληλοι μειώθηκαν κατά 20% (από 78.000 σε 62.000), οι μισθοί μειώθηκαν κατά 25%, οι συντάξεις κατά 10% και ο ΦΠΑ ανήλθε στο 12% ο μικρός και στο 22% ο μεγάλος.
Το 2010, οπότε έγιναν εκ νέου εκλογές στη Λετονία, ο Βάλντις Ντομπρόφσκις τις κέρδισε. Οι Λετονοί, απαυδισμένοι από τον λαϊκισμό της αντιπολίτευσης που διαβεβαίωνε πως «το μνημόνιο δεν βγαίνει» και ότι «η συνταγή είναι λάθος» προτίμησε τον ρεαλισμό του Βάλντις Ντομπρόφσκις και του ανέθεσε να συνεχίσει τις προσπάθειες για την έξοδο της χώρας από την κρίση. Οπερ και εγένετο.
Στις προχθεσινές εκλογές το κεντροδεξιό κόμμα της «Ενότητας» του Ντομπρόφσκις ήλθε δεύτερο, κερδίζοντας δύο έδρες λιγότερες από το «ρωσόφιλο» κόμμα της «Αρμονίας». Κατά πάσα πιθανότητα όμως στην πολυκομματική κυβέρνηση που θα προκύψει ο «μη χαρισματικός» Βάλντις Ντομπρόφσκις θα είναι και πάλι ο ένοικος του πρωθυπουργικού μεγάρου στη Ρίγα.
www.tovima.gr
0 Response to "Πόσο απέχει η Αθήνα από τη Ρίγα;"