Του Τάκη Θεοδωρόπουλου
Οταν τα υδραυλικά τρέχουν τόσο πολύ πια που επίκειται πλημμύρα και δεήσει επιτέλους ο υδραυλικός ο οποίος τα εγκατέστησε στη νεόδμητη κατοικία σου να διαγνώσει το πρόβλημα, ως γνωστόν, σε κοιτάζει με μια έκφραση θλιμμένη, αν και ελαφρώς επιτιμητική, και αναρωτιέται εκ βάθους καρδίας: «Πώς τα αφήσαμε να φτάσουν σ' αυτό το σημείο;»
«Πόσο θα πάρει;» ρωτάς εσύ προσπαθώντας να κρατήσεις την ψυχραιμία σου. «Θα πάρει, δεν θα πάρει;» απαντά ρίχνοντας ερευνητικές ματιές στην επίπλωση και τα τετραγωνικά. «Πρέπει να σκάψουμε και τοίχο, από 'δώ ώς εδώ, να δούμε τι κοστίζουν και τα υλικά», υπενθυμίζοντάς σου με το μισοθλιμμένο, μισοεπιτιμητικό του ύφος πως εν πάση περιπτώσει δεν φταίει αυτός για ό,τι έγινε.


Δυο μέρες μετά συνήθως σου ανακοινώνει πως το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο από όσο νόμιζε, πως πρέπει να σκάψει και το υπόγειο ακόμη, χρειάζεται δυο ανθρώπους συνεργείο επιπλέον, και αν θέλεις ανθεκτική τσιμούχα κοστίζει τα διπλά. Γενικά όλη η δουλειά κοστίζει τα διπλά από όσο κόστιζε δυο μέρες πριν.

Το αίσιο τέλος είναι ότι πληρώνεις τα διπλά, αλλά έχεις γλιτώσει την πλημμύρα και κάθε φορά που ανοίγεις τη βρύση ακούς τα υδραυλικά να γουργουρίζουν γλυκά. Το λιγότερο αίσιο τέλος είναι ότι πληρώνεις τα διπλά, έχεις γλιτώσει την πλημμύρα αλλά κάθε φορά που πας να ανοίξεις τη βρύση το σύστημα παθαίνει νευρικούς σπασμούς. Υπάρχει και το χειρότερο βέβαια: το σπίτι πλημμυρίζει, τα υδραυλικά δεν λειτουργούν κι εσύ, αν ζεις ακόμη, ξαναφωνάζεις τον υδραυλικό με τον οποίον έχετε πια γίνει φίλοι, βλεπόσαστε κάθε μέρα και έχετε επιτέλους ανακαλύψει πως δεν μπορεί να κάνει ο ένας χωρίς τον άλλον.
Ως εκ τούτου, κατανοώ απολύτως τις προσπάθειες του υπουργείου Οικονομικών να ανανεώνει συνεχώς τις φιλικές του σχέσεις με όλους εμάς, τους υποψήφιους πλημμυροπαθείς. Ανανεώνοντας ανά δεκαπενθήμερο τις βλάβες του συστήματος κρατάει το ενδιαφέρον της φιλίας μας ζωντανό. Γι' αυτό θα ήθελα να επισημάνω πως είναι κρίμα να εξαιρεθούν από τα τελευταία τέλη όσοι, όπως εγώ, διατηρούμε το Ε9 παρθένο και κοιτάμε γύρω μας με ζήλεια όλους τους υπόλοιπους που τρέχουν και δεν φτάνουν.
Για να μας ικανοποιήσει δε θα μπορούσε να επιβάλει ένα άλλο τέλος το οποίο να αφορά όσους έχουν λευκό το Ε9, λευκό ποινικό μητρώο, δεν τρέφουν μύστακες, δεν καπνίζουν πούρο και δεν χρησιμοποιούν την προσφώνηση «αγαπούλα». Κοινώς να εξαιρέσει τους πολιτικούς κρατουμένους όπως τον κ. Ψωμιάδη διότι θα ήταν άδικο όσοι διώκονται πολιτικά να διωχθούν και φορολογικά. Ενας διωγμός φτάνει.
Εν κατακλείδι, νομίζω πως πάμε καλά. Διότι οι σχέσεις φιλίας φέρνουν σχέσεις εμπιστοσύνης και όπως λένε οι εγκέφαλοι η οικονομική ανάπτυξη μόνο στα θεμέλια της εμπιστοσύνης μπορεί να οικοδομηθεί.