Του Kώστα Iορδανίδη

Η κυβέρνηση του κ. Γιώργου Παπανδρέου κινείται πλέον σε υπερβατικό επίπεδο· οι υπουργοί της αναδεικνύονται σταδιακώς σε ήρωες ντοστογεφσκικούς, που έπαυσαν να φοβούνται το γελοίο, καθώς γεμάτοι αυτοπεποίθηση ότι ακολουθούν πολιτική σωτήρια για την Ελλάδα, πορεύονται προς τον κρημνό.
Προχθές το βράδυ και πριν από τη «δραματική ψηφοφορία» στη Βουλή για την επιβολή εκτάκτου-μονίμου εισφοράς στα ακίνητα, ο υπουργός Οικονομικών κ. Ευάγγελος Βενιζέλος εξέπληξε αρχικώς τους συνεργάτες του και φυσικά το σύνολο των πολιτών της χώρας όταν εδήλωσε ότι «αν τα εισοδήματά σου είναι 100.000 ευρώ, στο Εθνικό Φορολογικό Σύστημα θα προβλέπεται ότι πρέπει να εμφανίσεις 60.000 αποδείξεις».




Με άλλα λόγια, εισήγαγε την αναγκαστική κατανάλωση του εισοδήματος των πολιτών σε ποσοστό 60%, διότι στην αντίθετη περίπτωση θα έχουν πρόσθετες φορολογικές επιβαρύνσεις.

Το πρόβλημα κάθε ανθρώπου που έχει ρητορική ευχέρεια είναι ότι συχνά οι λέξεις χάνουν τη σημασία τους. Μετατρέπονται σε ψηφίδες που εξακοντίζονται με τρόπο άναρχο και απολήγουν σε σύνθεση τυχαία, αφηρημένη και ως εκ τούτου ακατανόητη. Διερωτάται κανείς εάν ο κ. Βενιζέλος με την προχθεσινή τοποθέτησή του επιχειρεί να τονώσει τη μεσαία επιχειρηματική τάξη, που μετά τις δραματικές μειώσεις μισθών και συντάξεων ασφυκτιά. Διερωτάται, επίσης, κανείς εάν πράγματι πιστεύει ότι θα πλήξει τη φοροδιαφυγή ωθώντας τους πολίτες να στήνουν καθημερινώς τη μάχη των «αποδείξεων», στρέφοντας τη μία κοινωνική τάξη εναντίον της άλλης και δημιουργώντας συνθήκες εμφυλίων συγκρούσεων.
Λησμονεί προφανώς η διοικούσα ομάδα ότι η κυβέρνηση και το κράτος υφίστανται και χρηματοδοτούνται για να επιτελούν συγκεκριμένο έργο και όχι για να εξαναγκάζουν τους πολίτες να αυτενεργούν, με άλλα λόγια «να παίρνουν τον νόμο στα χέρια τους».
Η σημερινή κυβέρνηση, που ζει με την αυταπάτη ότι διά της εντάξεως στο ευρώ εισήγαγε την Ελλάδα σε κύκλο αενάου ευημερίας, θα πρέπει να αντιληφθεί ότι το οικονομικό σύστημα εξακολουθεί να φέρει έντονα τα χαρακτηριστικά της οθωμανικής περιόδου. Κατά συνέπειαν, το πρόβλημα πρέπει να αντιμετωπισθεί με οθωμανικές μεθόδους, με άλλα λόγια με την επιβολή κεφαλικού φόρου. Αυτό σημαίνει στη σύγχρονη εκδοχή ότι ένας ελεύθερος επαγγελματίας –επιστήμονας ή τεχνίτης, αδιάφορο– που διατηρεί γραφείο επί μία εικοσαετία έχει συγκεκριμένο τεκμαρτό εισόδημα, αναλόγως της αστικής περιοχής ή της πόλεως, και θα πρέπει να φορολογηθεί αναλόγως. Πρωτόγονη η λύση ίσως· ευθυμογραφική ενδεχομένως· αλλά ας σπεύσουν οι πτωχοπρόδρομοι του εκσυγχρονισμού να βρουν άμεσο τρόπο εισπράξεως της φορολογητέας ύλης, έξω από το πλαίσιο των υπαλλήλων και των συνταξιούχων.
Επαίρονται η κυβέρνηση και τα φερέφωνά της ότι διά της ακολουθούμενης πολιτικής, σώζεται η χώρα και παραμένει η Ελλάς στη Ζώνη του Ευρώ. Δεν φαίνεται απλώς να αντιλαμβάνονται ότι με τους ερασιτεχνισμούς τους, απλώς υπονομεύουν το ευρώ στην ελληνική κοινωνία. Οδηγούν επί της ουσίας τη χώρα εκτός του ευρωπαϊκού συστήματος.