«ΤΡΩΑΔΕΣ» θα υπάρχουν πάντα όσο σε αυτόν τον πλανήτη ο πόλεμος επιβάλλει το δίκαιο του ισχυρού στον αδύνατο. Τρωάδες είναι οι μητέρες, οι αδελφές, οι γυναίκες, που ξεριζώθηκαν βίαια από τις εστίες τους και προσπαθούν να ενώσουν τη διαλυμένη ζωή τους σε ξένη γη, καταυλισμούς και στρατόπεδα. Περιπτώσεις που δεν απαντώνται σε ορισμένες γεωγραφικές περιοχής αλλά μετακινούνται από εποχή σε εποχή σε όλη τη Γη. Παλαιότερα η Μικρά Ασία, χθες η Γιουγκοσλαβία, σήμερα η Παλαιστίνη και το Νταρφούρ. Καθήκον όλων των ενεργών πολιτών αυτής της Γης είναι οι «Τρωάδες» να μείνουν μια για πάντα στη θεατρική σκηνή.
Τις «Τρωάδες», το διαχρονικό αντιπολεμικό έργο του Ευριπίδη, παρουσιάζει την ερχόμενη Παρασκευή και το Σάββατο, στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος. Το έργο του μεγάλου τραγικού της αρχαιότητας παρουσιάζεται σε καινούργια μετάφραση –ειδική παραγγελία του ΚΘΒΕ, της Ελένης Βαροπούλου και σε σκηνοθεσία Νικαίτης Κοντούρη. Η παράσταση πρωτού αναμετρηθεί με το κοινό της Επιδαύρου έχει «δέσει» με εμφανίσεις σε σημαντικά φεστιβάλ σε όλη την Ελλάδα από τις αρχές Ιουλίου. Σημαντικός σταθμός ήταν η παράσταση στους Δελφούς, στις 8 Ιουλίου, στο πλαίσιο της ΧΙV Διεθνούς Συνάντησης Αρχαίου Δράματος, με θέμα «Ξένος-Μέτοικος».
Η τραγωδία διδάχθηκε το 415 π.Χ. όταν εξελισσόταν η καταστροφική για την Αθήνα σικελική εκστρατεία. Θέλοντας ο Ευριπίδης να δώσει στο κοινό υλικό για αναγωγές του παρελθόντος με το παρόν, έστρεψε το βλέμμα του στον τρωικό πόλεμο. Στην υπόθεση, μετά την άλωση της Τροίας, οι Eλληνες πήραν ως λάφυρα τις γυναίκες των ηττημένων. Αρχοντικής ή όχι γενιάς, κατέληξαν σκλάβες των ισχυρών ανδρών της εκστρατείας.
Η παράσταση του ΚΘΒΕ ξεκινά με σκηνικό ένα βομβαρδισμένο σχολείο. Εκεί, ανάμεσα σε σπασμένα θρανία, πεταμένα βιβλία, ρημαγμένους τοίχους, μια ομάδα παιδιών «παίζει» τους θεούς. Στη συνέχεια σ'Α αυτόν τον χώρο –προσωρινό στρατόπεδο αμάχων– θα συγκεντρωθούν οι γυναίκες της Τροίας και το μοιρολόι τους θα γίνει, όπως σημειώνεται, «ο θρήνος όλων των ηττημένων και εξορισμένων του κόσμου, μια πανανθρώπινη κραυγή διαμαρτυρίας». Οι δεκατέσσερις γυναίκες αιχμάλωτες, έγκλειστες σε έναν χώρο μεταγωγής - τράνζιτ, θρηνούν «γι'Α αυτά που έπαθαν και γι'Α αυτά που θα ΅ρθουν» και ο θρήνος τους αγκαλιάζει όλους τους ηττημένους και αποδιωγμένους της ανθρωπότητας. Μαζί τους έχουν και τέσσερα παιδιά. Εκτός από την ομάδα «παιδιά στον πόλεμο», πανταχού παρούσα και μια ισχυρή ομάδα κρούσης, αποτελούμενη από έξι άνδρες ηθοποιούς.
Τις «Τρωάδες», το διαχρονικό αντιπολεμικό έργο του Ευριπίδη, παρουσιάζει την ερχόμενη Παρασκευή και το Σάββατο, στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος. Το έργο του μεγάλου τραγικού της αρχαιότητας παρουσιάζεται σε καινούργια μετάφραση –ειδική παραγγελία του ΚΘΒΕ, της Ελένης Βαροπούλου και σε σκηνοθεσία Νικαίτης Κοντούρη. Η παράσταση πρωτού αναμετρηθεί με το κοινό της Επιδαύρου έχει «δέσει» με εμφανίσεις σε σημαντικά φεστιβάλ σε όλη την Ελλάδα από τις αρχές Ιουλίου. Σημαντικός σταθμός ήταν η παράσταση στους Δελφούς, στις 8 Ιουλίου, στο πλαίσιο της ΧΙV Διεθνούς Συνάντησης Αρχαίου Δράματος, με θέμα «Ξένος-Μέτοικος».
Η τραγωδία διδάχθηκε το 415 π.Χ. όταν εξελισσόταν η καταστροφική για την Αθήνα σικελική εκστρατεία. Θέλοντας ο Ευριπίδης να δώσει στο κοινό υλικό για αναγωγές του παρελθόντος με το παρόν, έστρεψε το βλέμμα του στον τρωικό πόλεμο. Στην υπόθεση, μετά την άλωση της Τροίας, οι Eλληνες πήραν ως λάφυρα τις γυναίκες των ηττημένων. Αρχοντικής ή όχι γενιάς, κατέληξαν σκλάβες των ισχυρών ανδρών της εκστρατείας.
Η παράσταση του ΚΘΒΕ ξεκινά με σκηνικό ένα βομβαρδισμένο σχολείο. Εκεί, ανάμεσα σε σπασμένα θρανία, πεταμένα βιβλία, ρημαγμένους τοίχους, μια ομάδα παιδιών «παίζει» τους θεούς. Στη συνέχεια σ'Α αυτόν τον χώρο –προσωρινό στρατόπεδο αμάχων– θα συγκεντρωθούν οι γυναίκες της Τροίας και το μοιρολόι τους θα γίνει, όπως σημειώνεται, «ο θρήνος όλων των ηττημένων και εξορισμένων του κόσμου, μια πανανθρώπινη κραυγή διαμαρτυρίας». Οι δεκατέσσερις γυναίκες αιχμάλωτες, έγκλειστες σε έναν χώρο μεταγωγής - τράνζιτ, θρηνούν «γι'Α αυτά που έπαθαν και γι'Α αυτά που θα ΅ρθουν» και ο θρήνος τους αγκαλιάζει όλους τους ηττημένους και αποδιωγμένους της ανθρωπότητας. Μαζί τους έχουν και τέσσερα παιδιά. Εκτός από την ομάδα «παιδιά στον πόλεμο», πανταχού παρούσα και μια ισχυρή ομάδα κρούσης, αποτελούμενη από έξι άνδρες ηθοποιούς.
0 Response to "Οι «Τρωάδες» του τότε και του σήμερα στην Επίδαυρο με τη Λήδα Πρωτοψάλτη"