Η απόφαση του ΚΥΣΕΑ για τα γερμανικά υποβρύχια, αλλά και για περιορισμένη ενίσχυση της ελληνικής δύναμης στο Αφγανιστάν, δείχνει ότι η πολιτική των υψηλών στρατιωτικών δαπανών συνεχίζεται παρά την κρίση. Ακόμη και μετά τις περικοπές θα ξοδέψουμε το 2010 για εξοπλισμούς πάνω από 7 δις ευρώ, όταν το σύνολο των αιματηρών μέτρων για το δημόσιο έλλειμμα αφορά ποσά της τάξης των 10 δις ευρώ.
Η ειρωνεία είναι ότι μεγάλο μέρος των προμηθευτών μας είναι χώρες που δεσμεύονται από τον «Κώδικα Δεοντολογίας της Ε.Ε. για τις εξαγωγές όπλων», όπως η Γερμανία ή η Γαλλία: Το κριτήριο αρ.8 του κώδικα απαιτεί να είναι οι εξαγωγές όπλων συμβατές με τις οικονομικές δυνατότητες της αγοράστριας χώρας, να μην επιβαρύνουν τη βιώσιμη ανάπτυξή της και να εξετάζεται αν οι στρατιωτικές της δαπάνες αναπτύσσονται εις βάρος των κοινωνικών δαπανών. Πολύ σοβαρότερη είναι βέβαια η αντίφαση ανάμεσα στην ασφυκτική πίεση των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων για σκληρά οικονομικά μέτρα, και στην «ενθάρρυνση» παραγγελιών στις πολεμικές τους βιομηχανίες ως υπόγειο αντάλλαγμα για την όποια στήριξη.
Εξίσου ανησυχητικά είναι τα πρόσφατα στοιχεία του έγκυρου Ινστιτούτου SIPRI, που δείχνουν ότι το 1999-2008 η χώρα μας συνέχισε να αυξάνει τις στρατιωτικές της δαπάνες παρά τη σχετική ύφεση με την Τουρκία. Το 2008, τελευταία χρονιά με στοιχεία, η Ελλάδα είχε ρεκόρ εξοπλιστικών δαπανών απορροφώντας το 17% των συνολικών ευρωπαϊκών εξαγωγών. Την ίδια χρονιά οι ελληνικές στρατιωτικές δαπάνες έφθαναν το 83% των αντίστοιχων της Τουρκίας, από 50,25% το 1999.
Οι εξελίξεις δικαιώνουν με τραγικό τρόπο την πάγια αντίθεση του οικολογικού χώρου στο κυνήγι των εξοπλισμών. Αντί για ειρήνη και ασφάλεια, τα αστρονομικά ποσά που ξοδεύτηκαν έχουν συμβάλει καθοριστικά στο σημερινό δημοσιονομικό αδιέξοδο που μόνο τα συμφέροντα της χώρας δεν υπηρετεί.
Στο πλαίσιο αυτό οι Οικολόγοι Πράσινοι ζητάμε από την κυβέρνηση:
• Να αναθεωρήσει άμεσα τα εξοπλιστικά προγράμματα
• Να προωθήσει προς την Τουρκία συγκεκριμένες προτάσεις μείωσης των εξοπλισμών, αξιοποιώντας και τις πρόσφατες δηλώσεις Ερντογάν.
• Να επανεξετάσει, έστω για λόγους οικονομικού κόστους, τη συμμετοχή ελληνικών δυνάμεων σε αποστολές εκτός συνόρων, όπως στο Αφγανιστάν και το Κόσοβο.
Στη σημερινή εποχή, η ασφάλεια δε μπορεί να εκφράζεται πια μόνο με στρατιωτικούς όρους. Είναι ώρα να ξαναδούμε με νηφαλιότητα, τι τελικά προσφέρει ασφάλεια στη χώρα μας και τι υποθηκεύει το μέλλον της.