Σε αυτή την πραγματικότητα που δεν πάει διακοπές, που δεν γνωρίζει παύσεις και αναπαύσεις, που καθημερινά εξελίσσεται και όλο και χειροτερεύει. Χειροτερεύει για όλους και δυστυχώς περισσότερο για τους μικρούς και τους μεσαίους που έτσι και αλλιώς και πριν διαχειριζόντουσαν τα οικονομικά τους στα όρια, τώρα παλεύουν να κρατηθούν λίγο πάνω από αυτά ή έστω να περπατούν πάνω τους. Γιατί αν και οι μεσαίοι πέσουν από τα όρια, τότε οι εξελίξεις κάθε επιπέδου θα είναι ραγδαίες και εξαιρετικά δραματικές.
Αύγουστο μήνα, όλα μπαίνουν σε διαφορετικούς ρυθμούς, πιο αργούς, λιγότερο απαιτητικούς, είναι και αυτό ένα ελληνικό προνόμιο που ίσως για τελευταία φορά μπορέσαμε να βιώσουμε. Όλα δείχνουν ότι ήταν ο τελευταίος Αύγουστος που μπορεί μαζικά (εν μέρει βέβαια) να χαρακτηριστεί χαλαρός μήνας.
Είχα την ευχέρεια του χρόνου να κάνω κάποιες βόλτες στο ελληνικό διαδίκτυο, να δω πως αντιλαμβάνεται ο κόσμος του internet (που είναι άμεσα συνδεδεμένος με τον πραγματικό κόσμο) την κατάσταση, να ψάξω για ιδέες, να παρατηρήσω στάσεις και συμπεριφορές.
Δεν μου έκαναν πολλά πράγματα εντύπωση. Αν παρακολουθείς καθημερινά τα δελτία ειδήσεων, τι άλλο μένει να σε εκπλήξει έτσι και αλλιώς ;
Στάθηκα όμως αποσβολωμένος μπροστά σε κάποια σχόλια που διάβασα σε ιστοσελίδες και blogs. Ένα από αυτά προερχόταν και από το κορινθιακό διαδίκτυο και είχε την ίδια φιλοσοφία με άλλα, που με έκαναν να αναλογιστώ με τρόμο τη νοοτροπία που έχει περάσει σε ορισμένους ανθρώπους. Προσπάθησα να μπω στον τρόπο αντίληψής τους, να δικαιολογήσω την τραγωδία της ανισορροπίας μεταξύ οργανικής ύπαρξης εγκεφάλου και απουσίας της άυλης - θεμελιώδους όμως - λειτουργίας του, της σκέψης.
Διάβαζα λοιπόν σε κάποια σχόλια ότι ειδήσεις όπως η αύξηση των τιμών των σιτηρών, η κατάσταση της παγκόσμιας οικονομίας, οι καταστροφές στη Ρωσία, η ανάδειξη της ιαπωνικής οικονομίας (η οποία κατέχει το 60 % του εξωτερικού χρέους των ΗΠΑ) σε παγκόσμια υπερδύναμη, αποτελούν ειδήσεις "αδιάφορες", περαστικές, ειδήσεις δευτερεύουσας σημασίας μπροστά στα "μεγαλειώδη" ζητήματα των διάφορων συναυλιών, των προσωπικών του καθενός, των αυτοκινήτων που έχει ο καθένας, των ειδήσεων τύπου κλειδαρότρυπας σε γενικές γραμμές και των ειδήσεων κατά παραγγελία που εκθειάζουν και ανυψώνουν μέτριες επιδόσεις που - στην καλύτερη περίπτωση - αποτελούν συμβατικές υποχρεώσεις που πηγάζουν από την κατοχή διοικητικών αξιωμάτων.
Έχει εθιστεί πολύς κόσμος σε αυτή τη λογική και αυτό αποτελεί φαινόμενο, σημείο των καιρών, ανησυχητικό και εξαιρετικά επικίνδυνο. Όχι γιατί απλώς μπορεί κάποιος να αρέσκεται στο να διαβάζει "ελαφρά θέματα" και ειδησεογραφία "μπουάτ", όχι γιατί είναι δικαίωμά του να επιλέγει πως και από που θα ενημερωθεί, αλλά γιατί έχει εγγράψει στο εγκεφαλικό του φίλτρο ως ανούσιες, ειδήσεις που ουσιαστικά επηρεάζουν άμεσα την ίδια τη ζωή του. Επηρεάζουν το εισόδημά του, το οικονομικό περιβάλλον του, την τσέπη του και την ίδια τη διαχείριση των οικονομικών του. Επηρεάζουν την καταναλωτική του συμπεριφορά και όχι μόνο τα οικονομικά της χώρας, μιας χώρας και ενός κράτους που μας έμαθαν να τα αντιμετωπίζουμε ως τρίτα στοιχεία, ξένα προς το μικροπεριβάλλον μας.
Κάποιοι άλλοι είναι η χώρα, κάποιοι άλλοι πάντα είναι το κράτος, άλλοι πετάνε σκουπίδια στα ρέματα, άλλοι πετάνε τα τσιγάρα από τα παράθυρα, άλλοι θα κάνουν αναδάσωση, άλλοι θα πρέπει να καθαρίζουν τη δική μας βρώμα, οι άλλοι πρέπει να κάνουν πιο σωστά τη δουλειά τους, ο Χατζηπετρής.
Πως θα εξηγήσει κανείς σε αυτούς τους ανθρώπους τι σημαίνει το spread, η οικονομική κρίση και τα μείγματα οικονομικών πολιτικών ; Πως θα κρίνουν αυτοί οι άνθρωποι και πως θα παρέμβουν εποικοδομητικά στην πορεία του κοινωνικού συνόλου ; Πως θα διακρίνουν την ισοπέδωση και τον ολοκληρωτισμό από τον ενεργό πολίτη και τη συλλογική ευθύνη ; Πως θα αντιληφθούν την εξωτερική πολιτική, γιατί τελικά να τους ανησυχήσει το να πωληθεί η Ακρόπολη ως σουβενίρ σε κάποιον φραγκάτο Γερμανό τουρίστα, γιατί να νοιαστούν αν τα Σκόπια τα πουν Μακεδονία, την Κύπρο τη διχοτομήσουν και στηθεί τέμενος στην Πλάκα ;
Η τραγική συνισταμένη των αδιάφορων ειδήσεων καταλήγει πάντα μέσα στο ίδιο μας το σπίτι. Μας ειδοποιεί νωρίς για εκείνα που έρχονται και αν - μόνο αν - έχουμε την ικανότητα να την ερμηνεύσουμε μπορούμε να αποφύγουμε καταστάσεις που συνήθως τις δεχόμαστε άμοιροι, ως θεομηνία ...
Μας έμαθαν όμως να μη διαβάζουμε και να μη μελετάμε, να μη σκεφτόμαστε, παρά μόνο να κοιτάμε ... και μέσα σε αυτά μας έδωσαν και τη ναρκωτική εντύπωση ότι μπορούμε να κρίνουμε τα πάντα παριστάνοντας ταυτόχρονα τους παντογνώστες μιας πραγματικότητας που ξεπηδά μέσα από τα μεσημεριανάδικα και τα πρωινά κουτσομπολιά του Καραμέρου και της Ελένης. Μας νάρκωσαν μέσα στην αφελή μας εντύπωση ότι εμείς είμαστε οι έξυπνοι, οι άλλοι είναι βλάκες, η πόρτα μας να κρατιέται στους μεντεσέδες, να κουτσομπολεύουμε τα προσωπικά του καθενός και όλοι οι άλλοι να πάνε να πνιγούν ...
Και κάπως έτσι πνιγήκαμε εμείς και δεν υπάρχει σάλιο για τη δική μας σύνταξη που θα τη δούμε στα προσεχώς ενός κινηματογράφου που θα κλείσει.
Κάποτε οι επιστήμονες στήριζαν ολόκληρες θεωρίες στο "φαινόμενο της πεταλούδας", πολύς κόσμος όμως έχει βυθιστεί στο "φαινόμενο της καλιακούδας", της μαύρης και της άραχνης ...
Καληνύχτα μαντάμ ...
Ευχήνορας
0 Response to "Ευχήνορας : Η τραγική συνισταμένη των "αδιάφορων" ειδήσεων"