Την αφαίρεση της Ιστορίας από τον κορμό της υποχρεωτικής διδασκαλίας στη Β’ και Γ’ Λυκείου και τη μετατροπή τόσο αυτής όσο και των Θρησκευτικών σε μαθήματα ...επιλογής, προτείνει το υπουργείο Παιδείας για τις αλλαγές στο …Νέο Λύκειο.

Σύμφωνα με την τελική μέχρι στιγμής πρόταση του υπουργείου, το μάθημα εντάσσεται σε μία ομάδα μαθημάτων κάτω από την ονομασία … «Αρχαιογνωσία» , ενώ η διδασκαλία της περιορίζεται στην «Αρχαία Ιστορία» και την … «Ιστορία των ιδεών».

Η ιστορία της Ευρώπης εντάσσεται στην ομάδα των Κοινωνικών Επιστημών. Η Νεότερη Ιστορία ….δεν υπάρχει στο πρόγραμμα! Πιθανότατα θα την μάθουν οι νέοι μέσα από …διάφορες διαφημιζόμενες και διαστρεβλωτικές «εκδόσεις της» στην τηλεόραση και τα ένθετα DVD των Κυριακάτικων εφημερίδων.
Μόνο τυχαία δεν είναι φυσικά η σχετική διαφήμιση της «έκδοσης» που έχει κατακλύσει συγκεκριμένο τηλεοπτικό κανάλι .

Εξοστρακίζουν λοιπόν την Ιστορία από το νέο Λύκειο και όση …απομένει την μετατρέπουν σε μάθημα προαιρετικό. Υποχρεωτικά είναι ….τα αγγλικά και ο χορός !

Όλα αυτά παρά τις εκ του αντιθέτου διαβεβαιώσεις, τον Οκτώβριο, της υφυπουργού Ε. Χριστοφιλοπούλου και του υφυπουργού Γ. Πανάρετου.

Για αναβάθμιση της διδασκαλίας της Ιστορίας έλεγε η πρώτη, για την Ιστορία ως κεντρικό αντικείμενο στην εκπαίδευση των μαθητών κομπορρημονούσε ο δεύτερος.

Το υπουργείο Παιδείας δεν ξέφυγε από την «ρότα» της γενικότερης κυβερνητικής πορείας. Την πορεία της ανακολουθίας. Την πορεία της κομπορρημοσύνης και των ψεύτικων καθησυχαστικών λόγων , που το πραγματικό «πρόσωπό τους» αποκαλύπτεται μετά την παρέλευση ολίγων μηνών ( ενίοτε και ολίγων ημερών).

Μέσα από τις δρομολογούμενες επιταγές (ποίων άραγε;) και την «ποινικοποίηση» της ιστορίας που παρατηρούμε κυρίως τα τελευταία χρόνια, από τους τσαρλατάνους της «μεταμοντέρνας προοδευτικότητας» , επαληθεύονται τα λόγια του Ουγγροβρετανού συγγραφέα Arthur Koestler: «Αν οι κατακτητές θεωρούνται οι μηχανοδηγοί της ιστορίας, τότε οι κατακτητές της σκέψης θα πρέπει να θεωρούνται οι κλειδούχοι, που χωρίς να τους πιάνει το μάτι του ταξιδιώτη, καθορίζουν την κατεύθυνση του ταξιδιού».

Γιατί η Ιστορία δεν είναι μια απλή αφήγηση γεγονότων. Δεν είναι χρήσιμη επειδή διαβάζει κανείς εκεί το παρελθόν, αλλά επειδή διαβάζει το μέλλον.
Η Ιστορία είναι μια ανθρώπινη δραστηριότητα με τεράστιες οικονομικές και πολιτικές συνέπειες, που είναι εκ των ων ουκ άνευ για την εθνική αυτογνωσία, για την κοινωνική ταυτότητα.

«Όλβιος όστις ιστορίης έσχεν μάθησιν» (Ευτυχείς είναι εκείνοι, οι οποίοι γνωρίζουν και δεν λησμονούν την ιστορία τους ) έλεγε ο Αρχαίος τραγικός Ευριπίδης.
Όμως – και δυστυχώς- κάθε εποχή έχει τον δικό της πνευματικό «Μεσαίωνα» . Και εάν αυτόν επιδιώκει σήμερα να εφαρμόσει στην ελληνική κοινωνία η κυβέρνηση, θα πρέπει να γνωρίζει ότι βαδίζει σε λίαν επικίνδυνα μονοπάτια , καθώς τούτη η χώρα δεν στηρίζεται πουθενά αλλού παρά στην Ιστορία της και τη γλώσσα της.

Κλείνοντας καλό θα ήταν να υπενθυμίσω στους κυβερνητικούς ιθύνοντες τα λόγια του Τζόζεφ Γκέμπελς που τόσο αρέσκονται με θρησκευτική ευλάβεια να μελετούν: » Η ιστορία θα μας καταγράψει ή σαν τους καλύτερους πολιτικούς όλων των εποχών ή σαν τους μεγαλύτερους εγκληματίες» .

Η Ιστορία ,ως γνωστόν, τους κατέγραψε ως τους μεγαλύτερους εγκληματίες….

Τούτο ας μη διαφεύγει από τη σκέψη οποιουδήποτε στελέχους της κυβέρνησης !