Μέχρι και οι ίδιοι οι Κούροι … κουράστηκαν πια. Η συνεχής υπενθύμιση και επίκληση του θέματος που κατάντησε σαν την κόκα – κόλα, πηγαίνει με όλα, άγγιξε τα όρια του γραφικού την εβδομάδα που μας πέρασε. Εδώ πλέον δεν τίθεται θέμα επιμονής και συνεχούς αγώνα για το δίκαιο αίτημα, από την Κορινθία, της επιστροφής τους στα πάτρια εδάφη. Η καραμελοποίηση της υπόθεσης είναι κάτι που την κάνει, κατά κάποιο τρόπο, να χάνει και την σοβαρότητά της. Πλάκα θα έχει, όταν με το καλό επιστρέψουν, κάτι που αποτελεί ήδη δέσμευση και έχει ανακοινωθεί, να εμφανιστούν οι «τιμητές» και να λένε δεξιά και αριστερά ότι εκείνοι τους κουβάλησαν στην πλάτη και τους έφεραν πίσω. Ικανοί είναι. Και μετά ήρθε η υπόθεση Σμαραγδή. Ποιος να το έλεγε στον διακεκριμένο σκηνοθέτη, ότι θα γινόταν η αιτία ώστε να διευκρινιστούν, ορισμένα – ελάχιστα – από τα θεσμικά κενά που έχει ο «Καλλικράτης». Μια πρόσκληση, κάποιες ηθελημένες παραλείψεις και ένα σκηνικό άκρατων φιλοδοξιών, ήρθαν να υπενθυμίσουν με ειρωνεία λίγο από την ταινία που έκανε παγκοσμίως γνωστό τον Σμαραγδή.
To «El Greco» της Κορινθίας
Η ταινία με την οποία κατέκτησε τον κόσμο ο Σμαραγδής ήταν το «El Greco». Η ταινία εξιστορούσε την πορεία του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου από την Κρήτη μέχρι την κατάκτηση του κόσμου με τις δημιουργίες του. Κεντρικό τμήμα της ήταν η μεγάλη σύγκρουση που είχε ο Θεοτοκόπουλος με την καθολική εκκλησία και τον καρδινάλιο Φερνάντο Νίνιο δε Γκουεβάρα, που τον έστειλε στην Ιερά Εξέταση. Η ανατρεπτική – για την εποχή – οπτική του Θεοτοκόπουλου, έφερνε ουσιαστικά την καθολική εκκλησία προ των ευθυνών της, για τον τρόπο με τον οποίο εξασκούσε τις πολλές εξουσίες που είχε συγκεντρώσει, υποδαυλίζοντας τον πολιτικό κόσμο. Κάπως έτσι – σαν τραγική ειρωνεία – η υπόθεση Σμαραγδή για την Κορινθία απέκτησε εφάμιλλο χαρακτήρα και αυτό είναι σημαδιακό. Το έργο του και οι ετοιμασίες της σχετικής εκδήλωσης ανέδειξαν την ασυγκράτητη διάθεση των ιθυνόντων για αυτοπροβολή. Διάθεση που δεν μπορεί να ανακοπεί ούτε από το ίδιο το θεσμικό πλαίσιο. Το «El Greco» της Κορινθίας έγραψε τη δική του ιστορία.
Το πέρασμα
Η εβδομάδα που μας πέρασε όμως είχε ακόμα ένα εντυπωσιακό στοιχείο. Το πέρασμα από τον Πέτρο Μακρή στον Σμαραγδή, μπορεί να συγκριθεί μόνο με το σκηνοθετικό εύρημα του Όμηρου Ευστρατιάδη, του ανθρώπου που κατάφερε να ενώσει στο πανί κολοσσούς όπως ο Ρίζος, ο Φωτόπουλος, ο Ηλιόπουλος, με τον Μπίλια, τον Χάλια, τον Γαρδέλη και τον Μιχαλόπουλο. Κάπως έτσι η πρωτεύουσα του νομού, η Κόρινθος, έζησε το Καρναβάλι της, μέσα από τη μοναδική όσμωση του Πέτρου Μακρή, εξασφαλίζοντας την ιδανική σουρεαλιστική εικόνα που ήρθε εμφατικά να αναβιώσει μεγάλες εποχές των «Ατασθαλιών» και να τις ενώσει με το Ρίο ντε Τζανέιρο, την Κόπα Καμπάνα, τη σάμπα και το γιουσουρούμ της κορινθιακής πολυπολιτισμικότητας. Αν αυτός ήταν ο στόχος της δημοτικής αρχής, τότε πρέπει να ομολογήσω ότι ήταν μεγαλοφυής σύλληψη, αλλά και εκτέλεση. Επειδή όμως έχω την αίσθηση ότι δεν ήταν αυτό ακριβώς από την αρχή στο μυαλό τους, τους χρεώνω ένα εξαιρετικό πέρασμα από τον Μακρή στον Σμαραγδή.
Ο χιονιάς
Είχαμε και άλλα ωραία αυτή την εβδομάδα. Είδαμε άσπρη μέρα ! Όχι στην τσέπη μας, αλλά χαρήκαμε με το χιονισμένο λευκό τοπίο, τόσο στην ορεινή, όσο και στην πεδινή Κορινθία. Πάνω που είχαμε αφεθεί στη θαλπωρή του τζακιού και στην απόλαυση της χιονισμένης Κορινθίας, ήρθαν τα απανωτά δελτία τύπου από τους δήμους και την περιφέρεια για την αντιμετώπιση των διάφορων προβλημάτων από την κακοκαιρία. Για ποιο λόγο πρέπει να αποτελεί είδηση το ότι απλώς έκαναν σωστά τη δουλειά της εκείνοι που είναι επιφορτισμένοι μόνο με αυτή και επιλαμβάνονται των ζητημάτων μια – δύο φορές κάθε πενταετία ; Προφανώς οι ιθύνοντες της Κορινθίας θορυβήθηκαν από τα γεγονότα της Αθηνών – Λαμίας και θεώρησαν σωστό να ξεκαθαρίσουν με κάθε τρόπο ότι εκείνοι ήταν «εντάξει» και όλα πήγαν καλά. Με τη λογική όμως αυτή, κάθε μέρα που κάθε ένας κάνει σωστά αυτό που είναι υποχρεωμένος να κάνει, θα πρέπει να βγάζει και ένα σχετικό μαντάτο για να το γνωστοποιεί προς πάσα κατεύθυνση. Κάθε γραφείο και ένα μικρό κέντρο τύπου …
Σαρακοστή
Έχω γράψει και άλλη φορά για την αλγεινή εντύπωση που δίνουν τα ΜΜΕ όταν παπαγαλίζουν θέματα που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Στις αρχές της προηγούμενης εβδομάδας άρχισε να κάνει το γύρο των δημοσιογραφικών γραφείων ένα προκάτ δημοσίευμα για το ότι το τραπέζι της Σαρακοστής είναι φθηνότερο κατά 4,32 %. Ελάχιστοι μπήκαν στον κόπο να αλλάξουν έστω και δύο – τρεις λέξεις του αρχικού κειμένου που αναρτήθηκε αυτούσιο σε ειδησεογραφικές ιστοσελίδες και blogs. Προξενεί εντύπωση το γεγονός ότι κανείς τους δεν μπήκε στον κόπο να αναλύσει ότι αυτό το 4,32 % ουσιαστικά αποτελεί αύξηση αν σκεφτούμε ότι έχουν γίνει περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, της τάξης του 30 %, η βενζίνη ακριβαίνει κάθε μέρα και τα τιμολόγια των ΔΕΚΟ πετάνε σαν αερόστατα. Το φαινόμενο του υψηλού πληθωρισμού σε καιρό ύφεσης έχει διαπιστωθεί μόνο στην Ελλάδα από τους οικονομικούς αναλυτές. Αποτελεί στρεβλή εικόνα για τα οικονομικά δεδομένα και είναι ακριβώς εκείνο που οδηγεί σε αδιέξοδο τους οικιακούς προϋπολογισμούς. Ποιος «εγκέφαλος» σκέφτηκε ότι αυτό ήταν μια καλή είδηση ;
Οι εξελίξεις στα ΜΜΕ
Κάποιοι κύκλοι πίστεψαν ότι ο χώρος των επαρχιακών ΜΜΕ είναι έτοιμος να δεχθεί το οτιδήποτε προκειμένου να επιβιώσει. Αυτό ήταν το μεγάλο λάθος του που προδίδει όμως ταυτόχρονα και τη δική τους, πολύ γρήγορη, ροπή στους αυτισμούς της όποιας εξουσίας. Νόμισαν ότι στην οσμή και μόνο μιας φήμης που ήθελε ένα απροσδιόριστο «πακέτο» να περιμένει αποδέκτες, οι άνθρωποι που δραστηριοποιούνται στα ΜΜΕ, θα ξεκίναγαν να κάνουν κωλοτούμπες και πιθηκισμούς για να πάρουν θέση στην ουρά. Είχαν δηλαδή την απαίτηση να περνάνε ανθρώπους από κρησάρα προκαταβολικής δουλοπρέπειας προκειμένου να εγκριθούν οι ικανότητές τους και να ενταχθούν στο «σχέδιο». Εκείνοι που το αποδέχθηκαν αυτό, μοιάζουν τώρα τόσο εγκλωβισμένοι που σύντομα θα εκδηλωθούν άγρια. Θα κληθούν να λειτουργήσουν ως παραπέτασμα σε όσους δεν «τσίμπησαν» και μάλιστα θα κληθούν να το κάνουν χωρίς τυρί μιας και έμεινε μόνο η φάκα πια. Το πρόβλημα είναι ότι αυτό δεν μπορούν να το κάνουν. Δεν μπορούσαν ποτέ.
Μάχη νοοτροπιών
Πολλοί κάνουν το λάθος και θεωρούν ότι η σύγχρονη πολιτική μάχη βρίσκεται μόνο έξω από τα κόμματα και τους διάφορους πολιτικούς σχηματισμούς. Προσπαθούν να οικειοποιηθούν τις αντιδράσεις των πολιτών βάζοντας σε αυτές κινηματικά «καπέλα» για να δικαιολογήσουν τελικά τη δική τους ύπαρξη. Δεν έχουν καταλάβει ότι σήμερα μάχονται νοοτροπίες. Ότι σήμερα οι πολίτες επιζητούν αξιοπρεπή πρόταση που θα τους οδηγήσει σε ήρεμα νερά. Και μέσα στα κόμματα ισχύει αυτή η μάχη των νοοτροπιών. Πολλοί άνθρωποι πλέον αποκτούν τη δύναμη να αλλάξουν νοοτροπίες και μέσα στα κόμματα, προωθώντας ένα άλλο μοντέλο αξιών. Αυτοί έχουν και το πιο δύσκολο έργο γιατί ανατρέπουν καθεστωτικές απόψεις που εξέθρεψαν στα κόμματα διάφοροι εξωγενείς παράγοντες. Ήδη οι σύλλογοι των επιχειρηματιών άρχισαν να αναπτύσσουν μια διαφορετική ρητορική βλέποντας ότι έρχεται η σειρά τους. Ο κόσμος, ναι, αλλάζει από μέσα. Απέξω όλα είναι πιο εύκολα. Όπως η κερκίδα που πιάνει πάντα το πέναλτι και μετά βρίζει τον τερματοφύλακα που το έφαγε …
Κουίζ
Καλά μαντάμ, εντάξει, σας είδε ο Περιφερειάρχης. Τι χαμόγελο ήταν αυτό ; Φασόν το έχετε ;
Από τη "ΣΦΗΚΑ" της Κυριακής 13 Μαρτίου 2011
Στήλη Ευχήνορας
0 Response to "Οι Κούροι και ο Σμαραγδής - Από τη "ΣΦΗΚΑ" της Κυριακής 13/3"